Veelgestelde vragen

Dat het christelijk huwelijk een levenslang verbond is tussen één man en één vrouw, en dat dit een geweldige gave is van God onze Schepper. Wij zijn er diep van overtuigd, dat een leven volgens Zijn instellingen goed is voor mens en samenleving.

Nee, zeker niet! Wij willen ieder mens, lhbt’er of niet, van harte liefhebben. Wij zeggen echter wel, dat een leven in een homoseksuele relatie ingaat tegen de manier waarop God het bedoeld heeft.

Dit is niet het belangrijkste onderwerp waar het in de kerk over gaat. Maar wij merken wel, dat in deze tijd de Bijbelse visie op het huwelijk sterk bestreden wordt. Daarom willen we juist op dit punt in de bres staan.

Publiekelijk wordt het huwelijk zoals God dat bedoeld heeft ondergraven. Publiekelijk willen wij het er daarom voor opnemen. Wij doen dit in gezamenlijkheid, omdat het maar niet om een privémening gaat. Maar wij doen dit wel persoonlijk, omdat iedereen ons er op mag bevragen.

Dat klopt. Op dit punt is grote verscheidenheid ontstaan, hoewel het standpunt in deze verklaring lange tijd algemeen geldend was. Wij zijn er van overtuigd dat het standpunt wat veel eeuwen lang in allerlei culturen gangbaar was nog steeds van toepassing is, en dat de Bijbel daarin een voor iedereen altijd geldende boodschap heeft.

Wij beseffen dat sommigen zich gekwetst voelen. Wij voelen hierbij zelf ook pijn.  Maar we willen graag duidelijk maken, dat deze verklaring niet gericht is tegen personen. Wij spreken juist uit liefde, omdat we er diep van overtuigd zijn dat het leven volgens Gods instellingen goed is voor alle mensen, en voor de samenleving als geheel.
Misschien is het goed hier aan toe te voegen, dat veel ondertekenaars predikant of voorganger zijn in een christelijke gemeente. Eén van hun belangrijkste bezigheden is, het bezoeken van mensen en hen bijstaan in hun moeiten en zorgen. Dat geldt homo’s en transgenders net zo goed als anderen! Dit werk doen zij met vanuit de liefde van hun hart, vanwege de liefde van God.

Dat er één God is Die alles gemaakt heeft. Hij heeft recht op ons leven. Vanuit onszelf leven we ver bij Hem vandaan. Hij heeft Zijn Zoon gestuurd naar deze wereld om zondaren als wij te redden. Door Hem is er vrede mogelijk met God. Wie met God mag leven, die kent het grootste geluk van hemel en aarde. Dat gunnen wij iedereen.

Hoewel sommige media die indruk wekken, is dat niet wat de Nashville-verklaring zegt. Hoewel wij niet uitsluiten dat het in sommige gevallen mogelijk is om een andere gerichtheid achter te laten, is het de praktijk dat veel christenen hier een leven lang mee te strijden hebben.

Het is waar dat de Nashville-verklaring zich richt op Gods bedoeling met het huwelijk en seksualiteit. Wij willen daarover duidelijk naspreken wat God in Zijn Woord ons daarover zegt. In onze tijd is dat nodig, omdat buiten en soms ook binnen de kerk hierover iets geleerd wordt, wat tegen Gods Woord ingaat. Met de Nashville-verklaring zeggen we niet dat andere zonden er niet toe doen. Wij geloven dat elk ingaan tegen Gods Woord zonde is.

Dat wij duidelijk naspreken wat God in Zijn Woord ons zegt, wil niet zeggen dat wij mensen buitensluiten. Ieder mens, homoseksueel, transgender of heteroseksueel is een zondaar, die het nodig heeft om van Christus vergeving en een nieuw leven te ontvangen. Iedereen die in gehoorzaamheid aan het Woord van God zijn zonden belijdt, tot Christus gaat om vergeving, en vanuit Zijn kracht in een nieuw leven gaat leven, strijdend tegen de zonden, wordt door God binnengesloten en zou ook door de kerkelijke gemeente binnengesloten dienen te worden.

Wij ontkennen niet dat hierin ook door de kerk fouten gemaakt zijn en worden. Daarvoor verwijzen wij graag naar het Naschrift.

Dat wij ons uitspreken voor de Bijbelse opvattingen over het huwelijk en seksualiteit, wil niet zeggen dat wij ons beter voelen dan mensen die met een andere gerichtheid worstelen. Als Kerk van Christus belijden wij dat wij allemaal zondaars zijn, die het nodig hebben om van Christus vergeving en een nieuw leven te ontvangen.

De meeste leden van de werkgroep kennen de problematiek van heel dichtbij. Elk van de betrokken predikanten verleent pastorale zorg aan mensen in de eigen gemeente die worstelen met homoseksuele gevoelens. Het is deze directe betrokkenheid die hen temeer ervan overtuigt dat dit geluid belangrijk is en dat hen motiveert om te participeren in de werkgroep.

Dat is waar, maar zoals gezegd, het ligt verschillend. We ontvingen ook heel positieve reacties van mensen met homoseksuele gerichtheid en hun directe naasten. In kerkelijke gemeenten en gezinnen en op scholen en catechisaties werd in de week na de publicatie van de Nederlandse Nashvilleverklaring intensief gesproken over homoseksualiteit, soms voor het eerst.

We horen ook van jongeren die er dankbaar voor zijn dat er een duidelijk geluid is, dat uit de Nashvilleverklaring nu juist blijkt dat ze er mogen zijn met hun gevoelens, en ook dat hun worsteling geen tevergeefse eenzame strijd hoeft te zijn. Tegelijk zijn we ervan overtuigd dat het leven naar Gods geboden een weg is die door God gezegend wordt. We hebben de plicht hiervan te getuigen, en helpen jongeren niet door hierover te zwijgen.

Voor christenen is de seksuele gerichtheid niet het meest wezenlijke van hun identiteit. De kern van hun identiteit is hun relatie met God in Christus. Iedere christen die deze relatie heeft, ervaart een dagelijkse worsteling met zijn gebroken zondige bestaan en wordt geroepen hiertegen te strijden. Die strijd is altijd levenslang en kan allerlei vormen aannemen. Maar God wil hen hierin bijstaan. We ontkennen niet dat dit voor jongeren met homoseksuele gerichtheid een zware opgave kan zijn. Daarin willen we hen bijstaan waar we kunnen, wetend dat we op geen enkele manier beter zijn, want ook wij worstelen met onze zondige natuur.     

God is beslist een God van liefde. Hij vergeeft de zonden van mensen die dat niet verdiend hebben. Om de weg daarvoor te openen zond Hij Zijn Zoon naar deze wereld. Maar juist daarom is het voor christenen een liefdedienst om naar Zijn goede geboden te leven. Vergelijk het met de relatie tussen ouders en kinderen. Ouders hebben hun kinderen lief, maar dat betekent niet dat kinderen alles mogen doen wat ze willen, en kinderen begrijpen dat. Voor christenen geldt dit echter nog sterker, omdat zij door genade mogen weten dat Hij alles voor hen over had. Hij heeft Zichzelf opgeofferd aan het kruis, om de straf voor de zonden die zij verdiend hadden voor hen te dragen. Die God die ze lief hebben gekregen weet het beste wat goed voor hen is. Daar leren ze op vertrouwen. Dat betekent inderdaad dat zij niet alles mogen doen waar hun hart naar uitgaat. Dat is een strijd. Maar ze krijgen er onuitsprekelijk veel voor terug.